We gaan toch door

Nu het seizoen 2007-2008 is begonnen begint het bloed te kruipen waar het zo graag wil gaan. We gaan toch door met het bloggen. Je vindt het nieuwe blog op:

Sporting E9 Blog (2007-2008)

Tot ziens daar, hopelijk

Aan alles komt een eind

Woensdag sloten we op de Hennepstraat een leuk seizoen af. Helaas was de regen te veel om in Amelisweerd te gaan picknicken maar Ellen en Lianne hadden het goed voor elkaar. Hapjes, drankjes en een goede sfeer. De leiders en trainer werden in het zonnetje gezet, Bas nam persoonlijk afscheid van mij als leider en schrijver van het blog. We vergaten een beetje om Wouter en Guus die het team gaan verlaten nog vaarwel te zeggen (Guyla was er niet), maar we zullen elkaar vast nog wel eens zien. Uitendelijk werd er nog een geïmproviseerd partijtje ouders - leiders voor de deur gespeeld dat onbeslist schijnt te zijn geëindigd. Geen verslag helaas, maar de koppen waren rood en de lijven en lijfjes bezweet.

Ook geen jaaroverzicht dit keer: lees het blog door en zie de hoogtepunten. De geweldige start in de beker en de dikke overwinningen in de eerste competitewedstrijden. Het dipje daarna gevolgd door een sterk reeks voor de winterstop. De moeilijke start na de winterstop met blessures en tegenslag. De geweldige 1-8 winst daarna in Veenendaal (voor Abe de beste wedstrijd van het seizoen) en de prima gespeelde toernooien met twee prima tweede plaatsen. Volgend jaar gaan Abe, Dore, Egon, Emma, Joran en Sem verder en komt Mette ons team versterken. Er worden nog twee aankopen voorbereid, zodat de E9 volgende jaar een mooie doorstrat gaat maken.

Het blog gaat ook stoppen, want ik ga de E-tjes coördineren en waarschijnlijk de MC2 trainen. Als iemand het stokje wil overpakken: in 10 minuten heb ik het uitgelegd. Ik vond het erg leuk om te doen: pas als het stukje was geschreven was ik echt klaar met de wedstrijd. Hoewel het wat stil was met de reacties, heb ik toch een bescheiden doch trouwe lezersschare gehad. Dank daarvoor.

E9 zet 'm op en de anderen: veel plezier bij de andere teams/sport

Geslaagd kamp tussen de buien door

Er is het afgelopen weekend veel regen gevallen, maar bijna alleen op momenten dat we er op het kamp geen last van hadden. En dat droeg bij aan het succes, zeker omdat we ook nog Jong Oranje met zijn 200-en Europees kampioen zagen worden. Natuulijk zaten we stuk bij thuiskomst, maar het was een geslaagd weekend.

Zonder de dames Dore en Emma, reden we door een forse onweersbui en in flinke files naar Austerlitz. In het vertrouwde kamphuis hadden de heren van de F4 een eigen kamer. Wel zo rustig. De schrijver was dit kamp op stage: volgend jaar mag hij het kamp namelijk samen met Winfried gaan organiseren. Dat leverde een voordeel op: slapen in een zaal met zijn vieren. Wel was het hard werken: als je om 3 uur 's nachts gaat slapen en om 7 uur op bent heb je 20-urige werkdagen. Maar het was met veel plezier. Eric vulde het leiderstekort op en heeft dat met veel plezier gedaan.

Het kamp kent al 20 jaar dezelfde opbouw en programma. Daar moet je niet te veel aan sleutelen. Dus begonnen we met het dierengeluidenspel. Nog in de eigen teams. Eric mocht voor slang spelen en de F4 deed het prima: ze kwamen als tweede team binnen. Daarna naar bed en niet gelijk slapen natuurlijk. Maar ook hier was de F4 voorbeeldig: als een van de eersten konden Bas en Eric tevreden melden: 'alles slaapt'. We wilden maar even niet weten wat wer buiten aan neerslag viel; dat was niet gering.

De zaterdag begonnen we met een voetbaltoernooi. De teams werden onderverdeeld in landenteams. Dit keer de acht landen van het EK onder 21 natuurlijk. Bas werd leider van België (met Guyla van de F4 erin) en Eric verrichte ondersteunende diensten. Werd er eerst nog wat meewarig over de Belgen gesproken: ze wonnen mooi het toernooi. Na penalties in de finale tegen Italië, waar Wouter in speelde. Na het voetbaltoernooi en de lunch gingen we zwemmen. De verslaggever heeft er weinig van meegekregen, maar het was een succes. Egon was ziek naar huis gegaan helaas, maar volgend jaar is er weer een kamp. Er stond nog een vol programma op stapel. Eerst de BBQ die we niet buiten konden houden, maar ook binnen ging het prima. In een uur hadden 200 mensen gegeten: ongelofelijk hoe efficiënt dit is georganiseerd door Nel en de keukenbrigade. Na het eten was er de bingo. Wouter wilde niet meedoen, maar had er geen spijt van dat hij was gezwicht voor de verlokkingen van de prijzentafel. Hij won een prijs. Daar bleef het helaas bij voor onze helden. Maar nog was het niet klaar. We hadden ouders-met-spullen mee die zorgden voor een groot beeldscherm met live voetbal. Het is vast door de support van onze spelers gekomen dat het een prachtige 4-1 werd. Even werd er gefeest, maar daarna was het bedtijd. Iedereen sliep in notime natuurlijk; Guus en Joran waren al eerder voorgegaan.

De zondag werd er uitgeslapen en na het ontbijt was er de zeskamp. Weer met de landenteams. De Belgen gingen gewoon door met hun zegetocht en Abe haalde met Tsjechië een mooie tweede plaats. En het bleef maar droog. Na de zeskamp was het luchpakketje opeten en naar huis. Iedereen heeft een leuk kamp gehad maar het is ook weer fijn om thuis te zijn. Volgend jaar zijn we E-tjes en gaan we andere dingen doen. Zonder Guus en Guyla die van Sporting afgaan maar hopelijk is de rest er dan (ook) weer bij.

Mooi einde seizoen F4 bij Nederhorst

Het allermooiste van toernooien zijn de bekers. Vaak is het halen van een beker al een prijs op zich en puur logisch gezien is dat natuurlijk ook waar. Of het nu door de 1e, 2e of wat-dan-ook-ste plaats gehaald wordt is van minder belang. In dat opzicht heeft de F4 in de toernooien die zij speelden optimaal rendement gehaald. Na het thuistoernooi haalde dit team wederom een tweede plek. Een mooi resultaat, maar vooral het vertoonde spel en het prima georganiseerde toernooi maakte het een geslaagd einde van het voetbaldeel van het seizoen.

Versterkt met Kyan en Freek uit de F2, die Sem en Guyla vervingen, reisden we vol goede moed af naar Nederhorst den Berg. Tegen de F2 van de organiserende ploeg hadden we thuis al gespeeld, maar we begonnen tegen hun F1. Een sterke tegenstander die we 14 minuten lang goed partij boden. Kansen over en weer, maar het ontbrak ons aan een beetje geluk, scherpte en samenspel voorin. De tegenstander schoot veelvuldig op doel, niet wetende dat daar Emma stond. En die laat zich echt niet verschalken door die schoten of kijkt ze naast. En in de laatste minuut (er werd slechts 15 minuten gespeeld) kwam de tegenstander goed door en combineerden ze naar de 1-0. Nog geen dertig seconden later was het door een verslapping 0-2. Het lukte de sterspeler van de tegenstander dan eindelijk om Emma met een onhoudbaar schot te passeren. De coaches waren zeer tevreden met het spel en de inzet. Verliezen kan dan gewoon gebeuren, maar hadden wel het gevoel dat dit de finale was geweest.

De tweede wedstrijd ging Abe op doel en hadden we met Kyan, Wouter en Freek alles op de aanval gezet. Emma en Dore waren de verbindingslinie en het trio Guus, Joran en Egon hield het gebied voor Abe schoon. Binnen geen tijd stonden we met 3-0 voor tegen Nederhorst F2, dat ons eerder dus al met 2-0 had verslagen. Twee maal Freek en éénmaal Kyan, waren de doelpuntenmakers. De aardige coach was stomverbaasd over ons niveau. We hadden natuurlijk twee goede spelers, maar iedereen speelde prima. Dore overwon haar hoest en speelde het laatste deel solide achterin. Iets om volgend seizoen verder te proberen. Emma veroverde regelmatig ballen en passte deze vervolgens goed door naar het trio voorin. Guus was lekker fel en maakte van zijn afscheidstoernooi een prima voorstelling. Egon had het warm, leek geen meter te veel te lopen en is desondanks niet gepasseerd. Joran ruimde lekker op en ging af en toe lekker mee naar voren. Kyan beliep het het hele veld en het duo Freek/Wouter -dat volgende jaar samen gaat spelen in de huidige F1- begon goed samen te spelen.



Die lijn werd doorgetrokken in de wedstrijd erna. We probeerden Egon en Joran, die dit seizoen als enigen nog niet gescoord hadden, in de spits te laten spelen, maar daar deinsden de mannen serieus van terug. 'Het is onze taak doelpunten tegen te gaan, niet om ze te maken'. Tsja, dan heb je als coach geen verdere inbreng meer en dus op dezelfde voet verder. Tegen Hoevelaken F3 werd de tegenstander geen kans gegegeven. Fel jagend op de bal, elkaar goed zoekend en steeds minder zelf proberen de boel op te lossen. Guus mocht in zijn laatste wedstrijd naar eigen verzoek op doel en had weinig te doen. Maar de enkele bal die hij kreeg werd goed verwerkt. Na de snelle 1-0 door Freek, beleefden we een van de hoogtepunten van het seizoen. Kyan werd goed aangespeeld vanuit de verdediging, speelde zichzelf vrij, passte op Freek die vervolgens de vrijstaande Abe vond. Die tikte meteen weer terug naar de goed doorgelopen Freek die de bal keurig afrondde. Smullen voor de meereisde supportersschare (Mariëlle, Eric, Wim, Menno, Annemiek en Jacques). En twee trotse leiders die nog verder glommen toen de uitblinkende Emma de bal van haar tegenstaander afpakte en met een bekeken puntertje in de korte hoek plaatste: 3-0. We hadden nog wel kansen op meer, maar deze wedstrijd werd ook ingekort tot 12 minuten dus was 3-0 al heel mooi. Het was niet voldoende voor de winst, want de F1 van Nederhorst won ook de twee andere partijen:



Daarna konden de schoenen uit en de prijzen worden opgehaald.

Wouter mocht als vertrekkend toscorer de trofee voor de tweede plaats in ontvangst nemen en het hele team mocht langs de ereloge om een vaantje op te halen. Een goed einde van een geslaagd toernooi. De F6 en F8 wonnen beiden hun poule dus de Sporting F-jes hebben zich goed vertoond in Nederhorst.


De wonderformatie van Nederhorst

Even rust

Geen voetbal dit weekend. Enkele spelers doen mee met andere teams en gisteren was het Hoge Hoedentoernooi. Of we volgende week spelen is nog niet duidelijk. op 2 juni is er het laatste toernooi in Nederhorst. Even rustig aan dus.

F4 groeit in thuistoernooi en haalt zilver

foto: Chris/Christine Baaré

Vandaag was de verslaggever dichterbij de F4 dan vorige week, maar heeft hij toch maar een deel van het toernooi mee kunnen maken. Desondanks heb ik meegeleefd met ons team, dat een mooie tweede plaats haalde. De start van het toernooi was chaotisch, omdat Geinoord F5 niet kwam opdagen. Daardoor moest het schema worden aangepast. Iets dat Bas in overleg met de andere coaches uitstekend afging, zij het dat we daardoor drie wedstrijden achter elkaar moesten spelen van 25 minuten. Menno, met hulp van André, fungeerden in alle wedstrijden als scheidrechter, waardoor de F4 de eigen poule keurig liet verlopen.
De eerste wedstrijd tegen Nederhorst F2 ging met 2-0 verloren. Een beetje door pech begreep ik, zeker omdat Abe een bal ongelukkig verwerkte en we zelf een paar goede kansen misten. Op 2 juni kunnen we in de herkansing tegen dit team op hun toernooi.

De wedstrijd erna had er meer ingezeten dan de 2-2 tegen Magreb'90 F1. We kwamen eerst nog wel voor, maar even later stonden we 1-2 achter. Vlak voor tijd werd het nog 2-2. Wouter en Guyla zorgden voor de produktie. Lenny uit de F10, die in de ochtend al de 1e plaats had gehaald, speelde ook deze middag maar liefst vier wedstrijden en deed dat prima. Knap hoor als je net 7 jaar bent en dan met kinderen van 2 jaar ouder mee kan doen.

De laatste wedstrijd tegen Maarssen F3 was de ban gebroken. Toen ik aan kwam lopen en de F4 zag scoren dacht ik dat het 1-0 was, maar Bas hielp me uit de droom. Dat was al de 3-0. Gelukkig zag ik nog drie goals van het team dat Maarssen volledig de baas was. Wouter wisselde soli af met afgemeten passes, Abe en Guyla (met een bekeken schot van 20 meter) konden daarvan profiteren. Egon, Dore, Lenny en Joran hielden het mooi schoon en Emma hoefde niet veel te doen in het doel. We zaken hakjes, combinaties, felle tackles en goed samenspel. Mooi om te zien en vol trots noteerde ik de 6-0, die het uiteindelijk werd letterlijk op het scorebord. De F4 was tweede geworden. Hieronder staan alle uitslagen:



Volgende week laten we het toernooi in Ermelo aan de F1. Het heeft geen zin om tegen allemaal F1 teams uit de eerste klasse te gaan spelen; dan wordt het vier keer 7-0 ofzo. Op 2 juni spelen we in Nederhorst en in de tussentijd zien we het nog wel. Genoeg te doen, zoals een revanche tegen de F5 en een wedstrijdje ouders-spelers.

Zware wedstrijd in Houten tegen de kampioen

Vanuit een zonnig Drenthe
Dat het zwaar zou worden, dat was wel verwacht. Delta Sports kon kampioen worden en had bij ons thuis al laten zien erg fanatiek te zijn. Dus werd onze F4 overlopen door een waarschijnlijk verder versterkte tegenstander. Die dat kunstje ook al tegen Hercules had geflikt. Volgens Bas, die er vandaag alleen voorstond, werd ook nog eens een straffe mandekking op Wouter toegepast, dus onze tegenstander nam geen risico. En dus eindigde de wedstrijd in maar liefst 11-2. Abe en de tegenstander zelf wisten het net te vinden. Precies dezelfde score overigens als waarmee wij tegen Jonathan de competitie mee begonnen, maar toen zaten wij aan de goede kant van de score. Jammer, maar het is niet anders.

Nu nog drie toernooien, wat oefenwedstrijdjes en het kamp zit er op. We hebben een beetje wisselvallig gedraaid. De poule na de winsterstop was gewoon te sterk voor ons. Gelukkig hebben we nog twee keer weten te winnen. En de penalties gingen er weer goed in, daar kunnen we de komende weken wel eens veel plezier van krijgen.

met dank aan de correspondenten Abe en Bas

F4 speelt prima wedstrijd ondanks 4-2 verlies

Soms is de uitslag van een wedstrijd écht niet belangrijk. Vandaag gold dat voor de 4-2 nederlaag tegen Hoograven F1. Ten eerste omdat we een geweldige (spannend en goed spel) wedstrijd hebben gezien. En de F4 heeft naar vermogen en met volle inzet gespeeld.

Met Noam en Bram uit de F3 en nog zonder de geblesseerde Emma en Guus (en Sem was een weekend weg) hadden we 8 spelers. Hoograven ook dus we besloten tot 8 tegen 8. Hoograven had niet alleen een nieuwe outfit (Lazio Roma) maar ook weer nieuwe sterren gescout. Al dan niet uit de E, dat laten we in het midden, maar spelertjes die scharen maken, de bal achter het standbeen langs spelen en al een geweldige balcontrole hebben. Voor de liefhebber een genot om te zien en de scheidsrechter trad goed op tegen de schaduwkant van dat talent: forse overtredingen en veel mekkeren (tegen elkaar en de scheids). Daardoor bleef de wedstrijd leuk en sportief. Temeer omdat ook onze spelers vandaag niet bang waren om een beetje het lichaam te gebruiken. Noam en Bram waren echte buffelaars en speelden beiden een prima wedstrijd. Maar ook onze resterende zes spelers haalden een dikke voldoende. Egon was laconiek als altijd maar liet zich niet gek maken door al dat gedans en beweeg en bleef goed naar de bal kijken. Joran verdedigde prima door zich telkens goed op te stellen en verraste ons diep in de tweede helft met een goed getimed en nuttig hakballetje. Wouter en Guyla werkten hard en zochten steeds vaker de combinatie met elkaar alsmede met Dore en Noam. Dore liep telkens goed vrij, hield bij balbezit het overzicht en speelde daardoor de voorhoede regelmatig goed vrij. Nog iets meer durven misschien, maar haar spel was prima. Abe keepte vanwege dezelfde hoest als tegen Hercules weer de hele wedstrijd en deed dat voortreffelijk. Kortom er had wel wat in gezeten, maar we hadden net even wat meer pech dan de tegenstander. Of de tegenstander had meer geluk, het is maar hoe je het ziet.

Na de 1-0 (weer zo'n afgeketste bal die de tegenstander er van 20 meter in de kruising weet te jagen) kwamen we sterk terug. Wouter schoot eerst nog op de paal maar maakte even later toch gelijk. De 1-1 ruststand was ook terecht. In de tweede helft kwam er meer ruimte vrij op het middenveld. Kansen waren er over en weer en bij een uitval kon Hoograven profiteren van de verwarring in de verdediging. Even waren we bang voor een dipje en meer tegengoals, maar we bleven mentaal sterk en de aanval zoeken. Nadat Noam met een schot van 20 meter afstand de lat raakte, kon Wouter vanuit de rebound weer gelijk maken: 2-2. Hoe zou deze bloedstollende wedstrijd aflopen? Na twee goede kansen voor ons op 2-3, viel de goal helaas bij Abe: 3-2. Snel daarna werd het 4-2. Allemaal mooi uitgespeelde aanvallen van de tegenstander. Het is mij een raadsel waarom deze ploeg tegen die andere tegenstanders niet dik heeft gewonnen. Maar goed. We hadden nog 4-3 kunnen maken, maar een gelijkspel zat er niet meer in. Tijdens de penalties ontstond er onrust omdat Noam, Bram en Abe naar de F3 moesten (dat werd 4-4 tegen DVSU F2) en Wouter met de F1 (1-3 winst tegen de bovenste) mee ging doen. We hadden nog 7 minuten om op het andere veld te komen, dus we verlieten hals over kop het terrein.

Voor mij was het de laatste competitiewedstrijd. Op 5 mei ben ik er niet (net als Egon; Abe is er wel) en spelen we tegen Delta Sports dat tegens ons kampioen kan worden na de 4-2 (ook al) overwinning op Houten F4. Dat zal een warme ontvangst worden daar. Zie de stand:



We spelen daarna nog drie toernooien, waarvan op 12 mei ons thuistoernooi het eerste is. Als we de inzet van vandaag dan weer kunnen opbrengen wordt het vast een mooi toernooi.

Beslissende fase in poule 72

Jammer dat we niet meer medoen om de titel maar na de 2-2 tussen Hoograven en Hercules en de 5-2 winst van Houten op GVVV is de bovenstaande stand bereikt. Volgende week de topper en derby in Houten. Wint Houten dan is het kampioen. Als Delta Sports wint kan het op 5 mei tegen ons de titel binnenhalen. Utrecht blijft een beetje achter bij deze Houtense heerschappij met Hercules, Hoograven en Sporting. Waarschijnlijk laten we wel GVVV achter ons.

Sporting F4 laat Delta Sports de punten: 4-7

De omstandigheden waren zomers: zon en een heerlijke temperatuur. Gelukkig was het veld nog nat van de ochtenddauw, zodat het goed bespeelbaar was. Kortom een mooie setting voor een spannende wedstrijd. Het vertrouwen was weer gegroeid na de spetterende 1-8 van twee weken geleden. Delta Sports was onze tegenstander, die na een stroef begin nu samen met Houten voor het kampioenschap speelt. Dat was te merken: er werd fanatiek gespeeld, soms op/over het randje en veel onderling gemopperd. Maar tussendoor werd er door de tegenstander ook goed gevoetbald en de winst was ook wel terecht.

Helaas waren Emma en Guus ziek/geblesseerd en konden we weer niet in onze volledige bezetting optreden. Stefan ging fluiten en Bas deed de coaching. Met Luuk uit de F10 in het doel, de vertrouwde achterhoede (Joran, Egon en Guyla), een versterkt middenveld (Abe, Sem en Dore) en Wouter als speerpunt moesten we de goede lijn doortrekken. En dat lukte al snel. Na 3 minuten speelde Wouter Abe mooi vrij die koel bleef en de bal subtiel in de hoek plaatste: 1-0. Even later waren er nog twee redelijke kansen op 2-0, maar die werden gemist. Gelijk daarna was het aan Delta Sports. Via twee sterke uitvallen en onhoudbare ballen voor Luuk was het ineens 1-2. Onze spelers lieten zich een beetje overbluffen door de stoere mannen uit Houten. En toch ging het weer gelijk op en maakte Wouter verdiend 2-2. Vlak voor de rust werd het toch weer 2-3.

Na de rust bleef het lang 2-3. Delta Sports kwam wel telkens goed opzetten, ook al omdat we niet altijd goed meeverdedigden. Egon stond een paar keer er alleen voor, maar trad telkens goed op. Voorin konden we niet echt een vuist maken, ondanks de goede uittrappen van Luuk. Er werd wel goed vrijgelopen en geprobeerd samen te spelen, maar het zat even niet echt mee. De 2-4, die na een paar gemiste kansen toch viel, leek dan ook de genadeklap. Maar snel was het weer de tandem Wouter-Abe die voor de 3-4 en hoop zorgde. De supporters maakten zich er klaar voor: een spectaculair slot. Maar dat slot was voor de tegenstander. In 5 minuten werd het 3-7. Er werd te loom gespeeld en de tegenstander kreeg volop de ruimte maakten het gedecideerd af. Toch kwamen we er daarna nog een paar keer goed uit en de 4-7 was een wonderschone goal die Guyla maakte na een strakke pass van Wouter. Met drie assists speelde Wouter dus dit keer de rol van aangever. Even leek het nog zelfs 5-7 te kunnen worden, maar dat zat er niet meer in.

Volgende week nog Hoograven uit en dan op 5 mei weer de laatste wedstrijd tegen deze tegenstander. Die dan misschien wel voor het kampioenschap speelt en daar dan niet minder fanatiek zal zijn. We gaan deze competitie lekker uitspelen en dan nog een paar toernooien spelen. Waar we misschien wel een keer penalties moeten gaan nemen. En dat zag er prima uit bij onze spelers.

Ziekenboeg troef in onze F4

Net nu Wouter weer gezond is verklaard, hebben we nieuwe tegenslag. Emma kan een paar weken niet meedoen vanwege haar oren en Guus heeft een longontsteking. We zijn dus zaterdag met zijn zevenen en zullen dus nog aanvulling nodig hebben.

Sterk MD1 ziet toernooiwinst in rook opgaan

Deze week geen voetbal van onze helden, maar wel een heroïsch toernooi van de MD1. Vandaar een gastoptreden van het team van de 'leen'zus van Abe

Het was even puzzelen en rondmailen geweest voor leider Hugo, maar stipt op de afgesproken tijd was iedereen er: leider, twee auto-ouders annex achterban (Ellie en Stefan) en het belangrijkste: zeven heldinnen van de dag. Vijf speelsters uit de MD1 (Kristien, Janneke, Mieke, Isabel en Laura, dus geen Emma's, Josien en Julia) en twee uit de MD2 (Mette en Lot). Voor deze gelegenheid 'MD all star' selectie gedoopt. Op naar een toernooi onder letterlijk de rook van de Hoogovens (Corus) bij VSV in Velserbroek. Een uurtje rijden nog wel, maar we waren mooi op tijd, ondanks een openstaande brug en een waanzinnige aanrijroute. De meisjes E speelden ook dus we waren met een aardige Sporting-delegatie.

De eerste wedstrijd was tegen Geel-Wit uit Haarlem. Duidelijk een 'jonger' team, dat volledig overlopen werd door Sporting. Het duurde even voordat de eerste goal viel, maar daarna was het prijsschieten. Mette ontpopte zich tot een ware Huntelaar: klein, balvast en rommelend voor de goal scoorde ze maar liefst vier maal. Laura, Mieke, Isabel en Lot zorgden voor de aanvoer en Janneke, normaal de stofzuiger in de verdediging, had weinig te doen. Om maar niet te spreken van Kristien die geen een bal kreeg. De 6-0 was nog een flauwe afspiegeling van de krachtsverhouding gezien het aantal kansen.

De tweede tegenstander, SVIJ, oogde al wat beter, maar onze MD was niet te houden. Er werd fel gespeeld, de duels werden bijna allemaal gewonnen en de meeste kansen ook benut. Vlot werd het 4-0 en leek de weg naar de finale al open. En toen kwam het hoogtepunt van de dag, waar de scheidsrechter uren later bij het broodjesloket de meiden nog bewonderend over aansprak. Kristien onderschepte op eigen helft de bal, controleerde en passte afgemeten naar Mieke die goed vrijliep op rechts. De voorzet op Mette was op maat, maar toch was de wijze waarop ze de bal in één voetbeweging afrondde van grote klasse. Een prachtige goal en de supporters stonden op de banken. De finale was al bereikt omdat de andere wedstrijden 0-0 waren geworden. Dit team, waar de 'gastspeelsters' zich meer dan thuis in voelden, leek niet te stuiten.

De derde wedstrijd tegen Waterwijk, met een aantal stevige speelsters in hun midden, verliep in ineens stroef. Er werd wat te veel geaarzeld, slordig gespeeld en een legertje kansen om zeep geholpen. Er was een wereldgoal van Lot (pegel van 20 meter in de kruising) voor nodig om het overwicht recht te doen. Je zag al dat deze dames het 7 tegen 7 ontgroeid zijn. Een tegenstander die voor de pot ligt en met kunst en vliegwerk het doel schoon houdt, daar is al niet meer leuk tegen te spelen.

De finale was tegen de thuisploeg en wel hun MD2. De MD1 van VSV speelt al wel in het 11 tegen 11, zo konden we later zien. Sporting was zwaar favoriet en begon sterk, maar de lijn van de laatste wedstrijd zette zich door. Er werd hard gewerkt en telkens geprobeerd te combineren, maar er zat regelmatig een voet, been en soms een hand tussen. Ook hier was het 7 tegen 7 in het nadeel voor onze balvaardige speelsters. Sporting werd telkens wat slordiger en miste een beetje geluk bij de afronding. Maar daardoor stond het na de reguliere 20 minuten wel nog 0-0. Keeper Kristien één bal gehad; aan haar dan maar de heldenrol bij de penalties.

Daar ging het om wie de drie penalties het beste nam. En onze meiden begonnen goed, VSV miste de eerste twee (goeie acties van Kristien) en Sporting scoorden de eerste. En toen ging het mis. Sporting miste tweemaal en VSV scoorde. Daarna om en om. En dat ging in de derde reeks niet goed. Net als bij Oranje op de grote toernooien: veel beter zijn dan je tegenstander maar in de loterij van de pingels ten onder gaan. De teleurstelling was groot. Zo veel kansen, in vier wedstrijden slechts 1 bal voor de keeper, geen tegengoals, zo veel beter en het dan niet halen. Maar toen de tweede prijs was opgehaald en een drankje/broodje naar binnen was gewerkt was de kleur wel weer op de wangen terug. Met een aantal herkansingen voor de boeg (waarvan ééntje al als elftal) komt het vast nog goed. De meisjes E werden overigens netjes vijfde en sloten het toernooi met een overwinning af.

Programma tot het einde

Nu de lente definitief lijkt doorgebroken kunnen we al weer een blik op het einde van het seizoen werpen. Toernooien, avondwedstrijden, kamp en speciale trainingen. Er staat genoeg op het programma. Voor in de gezinsagenda's, PDA's en wat al niet, even op een rijtje, van wat nu bekend is:

7 april vrij. Wouter speelt mee met de F1, wellicht wordt nog op andere spelers een beroep gedaan.

14 april: thuis, om 8.45 uur tegen Delta Sports'95 F4. Voor de meeste ouders is er paviljoendienst. Het rooster staat hier. Nog niet bijgewerkt op 2 april overigens.

21 april: uit om 8.30 tegen Hoograven F1

28 april: nog geen programma

5 mei: uit tegen Delta Sports'95 F4 om 9.00 uur. Laatste comeptitiewedstrijd. Stefan is afwezig

12 mei: het Sporting toernooi. We spelen de middag.

19 mei: uittoernooi in en bij Ermelo. Nog geen details bekend. Stefan is afwezig

2 juni: uittoernooi bij en in Nederhorst ten Berg. Nog geen details bekend.

22 t/m 24 juni kamp en einde seizoen. Graag nog opgeven bij Stefan.

Tussendoor doen we op woensdag nog diploma- en pannenkoekentraining, maar daar horen jullie nog van.

Wie o wie?

Vorig jaar maakten we de voorjaarscompetitie niet af en sloten we deze wat sneu af als koploper, maar niet als kampioen. Dit jaar zit het er dik in dat alle wedstrijden gespeeld gaan worden. En de strijd om het kampioenschap in onze poule is waanzinnig spannend. Helaas zijn we door onze mindere periode geen onderdeel meer, maar wij kunnen nog wel een rol spelen. Bijvoorbeeld als we minimaal een keer van Delta Sports'95 winnen. Sinds zaterdag is de stand als volgt:



Houten F4 heeft de beste papieren en het ook nog in eigen hand. Na de overwinning op Hercules wacht nog twee maal GVVV F2 (niet de sterkste tegenstander) en éénmaal Delta Sports. En daar moeten wij ook nog tweemaal tegen. Hercules, eigenlijk de sterkste ploeg, heeft het laten afweten tegen de Houtense ploegen. Jammer dat ze tegen Sporting wel in vorm waren. Wij kunnen de laatste wedstrijden lekker spelen en zien wel waar we eindigen. Het is dat er geen play-offs zijn, want anders...

Herboren F4 komt tot bloei in Veenendaal: 1-8 winst

Was het het strakke kunstgras? Het extreem vroege tijdstip van vertrek? De ruim meegereisde aanhang? Of toch gewoon de rentree van Wouter? Na vijf wedstrijden zonder winst en zelfs vier daarvan zonder doelpunten te hebben gemaakt schoot de F4 uit zijn slof tegen GVVV F2. Thuis hadden we ook al van ze gewonnen, maar GVVV had bijvoorbeeld van Hoograven gewonnen en het was best een aardige ploeg. Maar voor het eerst sinds tijden waren we weer compleet en konden we in de ideale opstelling beginnen. We speelden acht tegen acht en de zon scheen al stevig op het mooie complex. Met Guus weer in het doel, Guyla, Joran, Sem en Egon achterin, Abe en Emma op het middenveld en het duo Wouter/Dore voorin gingen we goed van start. Een demarrage van Wouter brak al snel de ban. Drie wedstrijden op rij de hatelijke nul, daar waren we mooi van af. Even daarna kwam Guyla goed mee van achteruit opzetten (zo is hij op zijn sterkst) en rondde hij de voorzet van Wouter keurig af: 0-2. GVVV kwam daarna goed opzetten, maar Guus bleef scherp, Joran liep de gaten dicht, Sem worstelde met zijn scheenbeschermers en veters (maar bleef overeind) en Egon verdedigde bekeken. Af en toe met een gericht aanwijzinkje van André, maar die waakt dan ook over het vd Lee-keurmerk. Het spel was vele malen beter dan de afgelopen weken. Er werd goed langs de zijkanten gespeeld, hard gewerkt, goed meeverdedigd en de intentie om over te spelen was zeker aanwezig. Wouter maakte vlak voor rust 0-3 en Dore, die tijdens de wedstrijd gewoon vergat dat ze hartstikke aan het hoesten was en weer vele kilometers aflegde, had de wedstrijd daarna helemaal kunnen beslissen.

Na de rust wisselden Guus en Emma van plek en scoorde Wouter meteen alsnog de 0-4. Gek genoeg werd er wel minder goed gespeeld. De zijkanten werden verlaten en we begonnen weer op een kluitje te spelen. GVVV maakte daarna 1-4 na matig ingrijpen van de verdediging en het dreigde weer een beetje spannend te worden. Maar de F4 herstelde zich, er werd flink gebuffeld (Abe) zodat de waterzak een paar keer nodig was, maar toen Guus de bal bijzonder bekeken uit een afgeslagen corner in de hoek lepelde was het gedaan: 1-5. Het spel verbeterde zich weer en we zagen zelfs een aantal malen een aanval over drie tot vier schijven. Uit één van die aanvallen maakte Wouter 1-6 en Sem niet lang daarna 1-7. Wat een luxe en de vreugde bij spelers, ouders en niet in het minst de leiders was groot. GVVV bleef wel goed zijn best doen, maar Emma greep een aantal keren weer geweldig in. De supporters van de tegenpartij wilden haar wel overnemen! De laatste goal van de dag was voor 'man-van-de-wedstrijd' Wouter, die zijn rentree dus glans gaf met 5 goals en 2 voorzetten. Je zag dat ons team zich aan zijn aanwezigheid optrok en iedereen weer met wat meer vertrouwen speelde. De laatste drie wedstrijden (twee keer Delta Sports en Hoograven uit) kunnen we met vertrouwen tegemoet zien als we zo goed ons best blijven doen en dit spel op de mat leggen.

F4 biedt aardig tegenspel, maar toch 0-4

De serie thuisnederlagen werd vandaag vervolgd. Hercules F5 was met 0-4 te sterk en dat had veel hoger kunnen uitvallen. Toch bleef de F4 vandaag beter op de been dan vorige week. Toen was het spel niet best. Vandaag zat er weer een beetje sjeu in. Met afzeggingen van Dore en Sem en de geblesseerde Wouter aan de kant, stonden we met 6 spelers. Gelukkig hadden we twee St'ns die ons hielpen: Sten uit de F2 en Stijn uit de F7. Door hen hadden we weer wat slagkracht voorin (de behendigen Stijn) enhadden we op het middenveld vaak een mannetje vrij (de slim spelende Sten). Abe was flink verkouden en stond de hele wedstrijd op doel. Joran, Guus Egon vormden het vertrouwde verdedigingstrio en Emma en Guyla stonden voor. Het begin ging gelijk op en we kregen een paar halve kansen. Hercules opende de score en werd gaandeweg steeds sterker. Er werd daar net als in de uitwedstrijd beter overgespeeld, positie gehouden, feller gespeeld en er waren net even wat meer 'voetballertjes'. De 0-2 was een voor Abe onhoudbaar schot, maar verder keepte hij prima. In de tweede helft zou hij uitgroeien tot uitblinker aan onze kant door veel 'onmogelijke ballen'te pakken en telkens goed uit te schieten. Net als Emma in de uitwedstrijd voorkwamen we zo dat Hercules uitliep naar grotere score. Het bleef lang 0-2 en we hadden af en toe een goede uitbraak. Echte grote kansen kregen we niet, zodat de hatelijke '0' weer bleef staan. En Abe moest toch twee maal vissen, zodat het uiteindelijk 0-4 werd.

De coaches zagen duidelijk lichtpuntjes. Als we allemaal hard werken, iets rustiger zijn met balbezit, maar ook weer niet te veel willen, komen we een heel eind volgende week tegen GVVV. En met de terugkeer van Wouter krijgen we ook weer wat scorend vermogen in het team. We moeten wel heel vroeg op, want om 9.00 spelen we in Veenendaal.

Alles zit tegen tegen Houten F4: 0-5

Er zijn van die wedstrijden dat het echt niet lukt. Werden we vorige week regelmatig van de mat getikt, tegen Houten vandaag (weer thuis) was het krachtsverschil eigenlijk minder. Uit was het zelfs nog 4-4 geworden en hadden we -met een gelegenheidsteam weliswaar de winst voor het grijpen gehad. Toch werd het vandaag weer 0-5 en dat had nog meer kunnen zijn.

Met Luuk uit de F10 in het doel en Marin uit de F3 achterin (samen met Guus, Egon en Joran) begonnen we nerveus aan de wedstrijd. Toch ging Abe een keer goed door en was het bijna 1-0. Snel daarna kregen Guyla en Dore nog een halve kansen, maar de goal via aan andere kant. Daarna een sterker Houten, dat via een wereldgoal (schot van 20 meter, met meewind, waar de goed keepende Luuk kansloos was) op 0-2 kwam. Het spel bleef een beetje rommelig. De bal werd niet naar voren en via de zijkanten gespeeld, maar alles ging door het midden. En er werd getreuzeld met inworpen. Daar werd in de rust even aandacht voor gevraagd

In de tweede helft kregen we meer grip op de aanval, maar werd de verdediging een beetje verwaarloosd. Emma, die met Luuk had gewisseld, kreeg veel te doen maar keepte wederom fantastisch. Toch werd het snel 0-3 nadat een speler van Houten het Emma erg lastig maakte en was de wedstrijd gespeeld. Toen Guyla geblesseerd in het veld lag ging het spel door en kon Houten ongehinderd naar 0-4 doorlopen. Aan de andere kant kwamen er wat kansen en werden er door Dore, Guyla, Abe en Luuk af en toe aardige combinaties geprobeerd. Maar het lukte allemaal net niet. En als dan aan de andere kant een speler de bal opwipt en met een prachtige boogbal vanaf 20 meter de bijna onverslaanbare Emma weet te verschalken is het duidelijk. Vandaag lukt het allemaal niet. Alhoewel: de ene na de andere speler schoot de penalty na afloop strak in de hoek of kruising. En dan zie je dat dit team best kan voetballen. Een beetje meer durf, inzet en geloof in eigen kunnen kan geen kwaad. Nu we de doelpunten van Wouter nog even moeten missen zal het de komende weken niet makkelijk worden, maar kunnen we onszelf misschien wel heel goed verrassen. Volgende week al tegen koploper Hercules?

Hoograven F1 te sterk voor F4: 0-5

Wetende dat het moeilijk zou worden zonder topscorer Wouter begonnen we vol goede moed aan onze tweede thuiswedstrijd van deze seizoenshelft tegen Hoograven F1. Een oude bekende waarvan we gewonnen en verloren hadden De laatste dagen was het droog geworden en de wedstrijd ging dus door. Op het grote kunstgrasveld gelukkig dit keer zodat we 8 tegen 8 konden spelen. De immense selectie van Hoograven was inmiddels ingekrompen tot aanvaardbare omvang omdat ze nu ook een F2 hebben. Het werd een sportieve, vriendelijke wedstrijd, waarmee het licht irritante beeld, dat we hadden gekregen van deze club, is opgevijzeld. De overwinning van Hoograven was ook terecht. Ze speelden goed samen, het gemopper was weg en er zaten een paar mooie goals bij.

Met Abe in het doel, Joran, Egon en Guus achterin leken we het in de eerste minuten het goed te redden. De aanvallen werden goed opgevangen en de voorhoede (Emma, Gyula, Dore en Sem) kwam steeds meer aan bod. Maar toch werd het 0-1 na een goede aanval. Daarna kregen we het moeilijk en al was de 0-2 een tikkie gelukkig, het was niet onverdiend. Met het ontbreken van Wouter waren we een stuk minder dreigend. Maar het was mooi om te zien hoe Dore, Emma en Sem al combinerend probeerden dit te compenseren. Guyla kwam helaas niet aan schieten toe, zoals we hadden afgesproken, omdat -in heus trainersjargon- 'de eindpass nog ontbrak'. Wat bij de tegenstander wel lukte, was ons net niet gegegeven en echte kansen hebben we in de eerste helft ook niet gekregen.

Na de rust wisselden Abe en Emma. Emma in de goal is een vaste waarde en ook vandaag was dat het geval. Het uittrappen ging voortreffelijk en we werden mede daardoor ook steeds dreigender. Abe, nog lekker fris, liep vele kilometers. Dore gaat steeds beter voetballen en durfde zo af en toe al eens een tegenstander (met succes!) uit te spelen. Joran was dominant aanwezig en schoof af en toe door naar het middenveld. Egon speelde lui als vanouds doch bekeken en stelde zich in een paar 1 tegen 1 situatie goed op. Guus pakte de aanwijzingen van de leiding goed op en beet zich vast in zijn tegenstander en eindigde de wedstrijd sterk. Guyla had een aarzelend begin maar gebruikte zijn kracht en techniek steeds beter. Sem had na een corner de 1-2 op de voeten maar het was Hoograven dat daarna tweemaal scoorde. We bleven op zoek naar een verdiende goal en als er iets beter was uitgespeeld hadden we er één of twee kunnen maken. Dat was niet zo en de 0-5 was een niet helemaal bedoeld maar wél prachtig uitgevoerd lobje. Dat dit de eindstand was, is niet zo belangrijk, Naarmate de wedstrijd vorderde werd het steeds meer een team dat zijn uiterste best deed om er iets van te maken. Volgende week tegen Houten missen we Bas en Sem, maar is Wouter er misschien al weer bij en dan kunnen we me deze inzet een heel eind komen.

Hoograven loopt weg met 0-5 zege

van onze verslaggever Abe

Het was een voordelige wedstrijd voor Hoograven: 0-5 zege voor de Hoogravers. Er waren
wel een grote kansen op een doelpunt voor beide teams. Een paar keer voor Sporting en een paar voor de Hoogravers. Het was een moeilijke wedstrijd voor Sporting omdat Wouter nog niet beschibaar was. Het was dezelfde tegenstander als in de vorige competitie en dat was al een sterk team(te strerk voor ons, misschien voor de andere wel, maar ik denk het niet want ze hebben tot nu toe alles gewonnen). Een van die overwinningen was de 0-5 zege op ons. Hoe moeilijk het ook was zonder Wouter, zei mijn vader (Stefan):''Jullie hebben heel goed gespeeld''. We hadden 3 a 4 kansen gehad, dat waren degenen op een doelpunt. Het combineren kan ietsje beter denk ik want er was wel vrijgelopen. Hoograven was met een tevreden bericht naar huis gegaan en zo sluiten we dit blogje af.

Overpeinzingen bij een afgelasting

De laatste maanden is het bijna elke week wel raak. Rond woensdag vraagt deze leider zich namelijk serieus af of het voetbal wel doorgaat. De weersverwachting is daarbij dan van belang, maar ook de vraag of we op kunstgras zullen spelen, of niet? Vervolgens de vraag: hoe en wanneer vertel ik het de ouders? Gaan we de zaal in, gaat het door of weten we het nog niet, En dan nog het punt of we compleet zijn of niet? Meestal weet je dat van tevoren, maar soms is er een last-minute zieke en dan kan je net onder de kritische grens vallen. Als je het van tevoren weet kijken we op het schema en vragen we spelers uit teams die ruim voor of ná ons spelen. Op het laatste moment nemen we wel eens een gok en laten we het bij 7 spelers. Kortom: de leider staat voor grote vraagstukken.

Ultiem is als je op uiteindelijk op vrijdag 6 spelers hebt, er aanvulling uit een ander team moet komen, het begint te regenen en volstrekt niet duidelijk is of het wel of je wedstrijd om 9.00 uur uit in Veenendaal niet doorgaat. Ga dan maar eens kijken of je bij een andere leider een speler kan krijgen, zeker als die leider op het punt staat om te gaan stappen en niet op een wedstrijd extra zit te wachten die 3 uur eerder begint dan zijn eigen wedstrijd. Gelukkig zijn we in anderhalf seiszoen altijd compleet geweest dus het komt altijd wel weer goed.

Wat mij betreft wordt het seizoen een zomerse aangelegenheid. Beginnen direct na de vakantie, twee, drie avondwedstrijden en begin november klaar. Dan een paar weken de zaal in, enkele zaaltoernooien, wel doortrainen op het veld, en dan medio maart weer de competitie hervatten met wederom een paar doordeweekse wedstrijden. Maar ja, dan heb je weer de Avondvierdaagse, de schoolreisjes, sportdagen, kamp en schoolvakantie en wat al niet. Kortom: iets anders zal ook weer lastig zijn.

Gelukkig konden we zaterdag snel de zaal in die we ook nog eens voor onszelf hadden. Om 10 uur waren we klaar en was onze kroost lekker warm en droog gebleven. Dus een afgelasting heeft ook zo zijn charme.

Botte(n)pech

Een ongelukje zit in een klein hoekje. Annemiek, moeder van Wouter, mailde dat op de allereerste helling op wintersport Wouter een smak heeft gemaakt en zijn sleutelbeen heeft gebroken. Met een sleetje nog wel. De verwachting is dat onze topscorer tot half maart afwezig zal zijn op het veld, maar wel ons zal aanmoedigen. Veel beterschap gewenst natuurlijk, maar een dun lachje kan er al weer van af, dus het zal wel goed komen.

Gelegenheidsteam haalt remise bij Houten F4 weg: 4-4

Ineens werd er een dag of wat geleden wedstrijd gepland voor vandaag en wel uit tegen Houten F4. Gelukkig was dat zó ruim van tevoren bekend zodat de dienstdoende leider links en rechts spelers de hele krokusvakantie door kon ronselen. Zelf waren we maar met vier spelers: Abe, Guus, Emma en Sem. Uit de F2 deden Sten en Freek mee, uit de F9 Thijn en uit de F10 werd het 7-jarige talent Luuk gescout. Uiteindelijk was Luuk ziek en bleek Guyla toch nog wel mee te kunnen doen na een dag eerder thuiskomen van vakantie. De tegenstander was met 7 spelers en ook niet compleet, maar het werd een aardige wedstrijd. Waarin Sporting eigenlijk net iets beter was en meer kansen kreeg maar de 4-4 was wel uitslag waar iedereen tevreden mee kon zijn.

Met Emma in het doel, Abe, Sem en Guus achterin, Freek en Sten op het middenveld en de tandem Guyla-Thijn voorin kwamen we al snel via Sten op voorsprong. Er kwamen kansen op meer maar Houten kwam sterk terug. Door een van richting veranderde bal werd het 1-1 en de 2-1 was een knappe goal na een lange solo van een Houtenaar. Toch toonde ons improvisatieteam karakter en kwamen we weer op voorsprong door goals van Sten en Freek. Thijn speelde als eerstejaars F-speler gewoon met de groteren mee als ware het dagelijkse kost, Sten was een rustpunt op het middenveld en Freek deed met zijn werklust en acties Wouter vergeten. We kwamen dus best aardig voor de dag. Opvallend was dat de scheidsrechter tegelijk met het wat warrige fluiten zijn team coachte en zich bij de leider van Sporting bekloeg over dat we een F1-speler hadden opgesteld (Freek). Dat was dus niet zo en hij was ook verder niet echt partijdig.

In de tweede helft werd het snel 4-2 door een goal van Freek en daarna kregen we alle kansen op meer. Helaas lukte dat niet en kwam Houten weer terug in de wedstrijd door een voor keeper Guus onhoudbare bal: 4-3. Het golfde nu op en neer en aan beide kanten waren er mogelijkheden. Houten benutte in de laatste minuut er nog één en maakte daarmee 4-4. Dat was ook de eindstand. Ook hier bleek maar weer dat we echt gelijkwaardige teams in de poule hebben. Dat Delta Sports, onze volgende tegenstander, vandaag met 10-1 van Hercules won is dan ook een rare uitschieter. Hoograven kwam niet opdagen bij GVVV, dus die wedstrijd is niet gespeeld. Dank zij onze gastspelers doen we gelukkig nog leuk mee in deze poule.

Volgende week weer naar Houten maar dan naar Delta Sports.

Even pauze?

Het is bijna vakantie en de F4 waaiert uit over Europa. Volgens mijn gegevens kunnen de we komende zaterdagen toch nog rekenen op de volgende spelers:
Zaterdag de 17e: Abe, Guus, Dore, Sem, Emma
We spelen dan onderlinge partijtjes. Neem je eigen (Sporting)kleren mee, dan hoeven we Nel een keer niet te laten wassen.

Woensdag de 21e (dank Lianne voor de correctie) gaat de training NIET door. Te weinig spelers, geen trainers beschikbaar.

Zaterdag de 24e: Abe, Guus, Sem, Emma
Dan is er ineens een inhaalwedstrijd gepland, om 9.00 uur uit tegen Houten F4. Ik heb al gezegd dat we maar met 4 spelers zijn. Het beleid van Sporting is dan om aan te vullen met andere spelers, bijv uit de F1, F2 en F5, die vrij zijn. Daar ga ik dan maar mee aan de slag. Het is dus wel van belang dat de spelers die ik nu op aanwezig heb staan er ook echt zullen zijn.

Deze week werd ik spontaan benaderd door een leider van DESTO F3, die graag een keer tegen ons wilde oefenen. Het kwam nu niet uit maar wellicht binnenkort een keer een avondwedstrijd als het wat langer licht is.

En tot slot, speciaal voor Wouter om mee te nemen naar de skiklas, de actuele stand:


Voor iedereen die op vakantie gaat: veel plezier en tot over twee weken. De rest zie ik binnenkort.

De geschiedenis herhaalt zich: 3-0 tegen Hercules

In de waterkou ging het vandaag zowaar door tegen Hercules F5. Voor de derde keer dit jaar speelden we tegen dit team. De 0-3 thuisnederlaag lieten we volgen door een prima 1-4 uitoverwinning. Vandaag zat het niet mee en was Hercules net wat sterker. De 3-0 overwinning was dan ook wel verdiend, al had er voor ons wel nog een doelpuntje in mogen zitten. En die conclusie hadden we bij de eerdere 3-0 nederlaag ook getrokken.

Terwijl er bij Sporting volop gevoetbald werd was het bij Hercules een en al rust. Velden afgekeurd. Op het kunstgras ging het gelukkig wel door, al is dit weer niet ons weer. De peptalk van de leiders ging dan vooral om hoe je je het beste warm kon houden. Juist, veel bewegen. En dat ging best goed, al zijn niet alle spelers even goed bestand tegen de kou. Met Abe in het doel, Guyla en Dore voorin, en de rest daar tussenin begonnen we best aardig. Hercules combineerde een aantal keer heel goed en had een paar behendige spelers. Met fel verdedigend spel konden we ze goed van het lijf houden. Abe was een zekere post, al ging het een keer bijna verkeerd, maar kon hij de bal alnog voor de lijn pakken. Een keer lukte het Hercules om door de linies te komen en stond Abe op het verkeerde been: 1-0. Daar stonden een paar goede aanvallen van ons tegenover, maar echte kansen waren er niet. Toch speelden we prima. Egon en Joran waren sterk in de verdediging, Sem overwon zijn hekel aan de kou en schoof een paar keer goed mee en Guus liep goed de gaten dicht en bracht telkens de voorhoedespelers in stelling. Het duo Wouter/Guyla liet af en toe zien dat er nog veel moois kan komen. Vandaag waren de verdedigers echter nog te sterk.

Die kwamen in de tweede helft wel. Wouter speelde zichzelf knap vrij en ging op het doel af. Wij telden hem al, maar de bal ging voorlangs. Kort daarop kwam de bal achterin niet goed weg en schoot de sterke laatste man van Hercules de bal met de buitenkant van 15 meter in de uiterste hoek. Even daarna weer een mooie aanval van Hercules en de 3-0 was een feit. Emma, die Abe had afgewisseld, was tweemaal kansloos, maar hield daarna haar doel helemaal schoon. De leider van Hercules sprak vol bewondering over haar keeperswerk. Hercules kreeg dan ook behoorlijk wat kansen. Het scoreverloop en de kou verminderden de motivatie bij ons. Er werd niet zo meer goed vrijgelopen bij de uittrappen en minder meeverdedigd. Dore en Abe bleven nog hard werken en kwamen nog een paar keer goed door op het einde en er had best een doelpuntje uit mogen vallen.

Zoals ik al eerder zei: de vorm van de dag zal in deze competitie bepalend zijn voor het verloop van de wedstrijden. Vandaag ging het wat minder, na een goed begin vorige week. Over drie weken gaan we het weer proberen tegen Delta Sports.