Deze week geen voetbal van onze helden, maar wel een heroïsch toernooi van de MD1. Vandaar een gastoptreden van het team van de 'leen'zus van Abe
Het was even puzzelen en rondmailen geweest voor leider Hugo, maar stipt op de afgesproken tijd was iedereen er: leider, twee auto-ouders annex achterban (Ellie en Stefan) en het belangrijkste: zeven heldinnen van de dag. Vijf speelsters uit de MD1 (Kristien, Janneke, Mieke, Isabel en Laura, dus geen Emma's, Josien en Julia) en twee uit de MD2 (Mette en Lot). Voor deze gelegenheid 'MD all star' selectie gedoopt. Op naar een toernooi onder letterlijk de rook van de Hoogovens (Corus) bij VSV in Velserbroek. Een uurtje rijden nog wel, maar we waren mooi op tijd, ondanks een openstaande brug en een waanzinnige aanrijroute. De meisjes E speelden ook dus we waren met een aardige Sporting-delegatie.
De eerste wedstrijd was tegen Geel-Wit uit Haarlem. Duidelijk een 'jonger' team, dat volledig overlopen werd door Sporting. Het duurde even voordat de eerste goal viel, maar daarna was het prijsschieten. Mette ontpopte zich tot een ware Huntelaar: klein, balvast en rommelend voor de goal scoorde ze maar liefst vier maal. Laura, Mieke, Isabel en Lot zorgden voor de aanvoer en Janneke, normaal de stofzuiger in de verdediging, had weinig te doen. Om maar niet te spreken van Kristien die geen een bal kreeg. De 6-0 was nog een flauwe afspiegeling van de krachtsverhouding gezien het aantal kansen.
De tweede tegenstander, SVIJ, oogde al wat beter, maar onze MD was niet te houden. Er werd fel gespeeld, de duels werden bijna allemaal gewonnen en de meeste kansen ook benut. Vlot werd het 4-0 en leek de weg naar de finale al open. En toen kwam het hoogtepunt van de dag, waar de scheidsrechter uren later bij het broodjesloket de meiden nog bewonderend over aansprak. Kristien onderschepte op eigen helft de bal, controleerde en passte afgemeten naar Mieke die goed vrijliep op rechts. De voorzet op Mette was op maat, maar toch was de wijze waarop ze de bal in één voetbeweging afrondde van grote klasse. Een prachtige goal en de supporters stonden op de banken. De finale was al bereikt omdat de andere wedstrijden 0-0 waren geworden. Dit team, waar de 'gastspeelsters' zich meer dan thuis in voelden, leek niet te stuiten.
De derde wedstrijd tegen Waterwijk, met een aantal stevige speelsters in hun midden, verliep in ineens stroef. Er werd wat te veel geaarzeld, slordig gespeeld en een legertje kansen om zeep geholpen. Er was een wereldgoal van Lot (pegel van 20 meter in de kruising) voor nodig om het overwicht recht te doen. Je zag al dat deze dames het 7 tegen 7 ontgroeid zijn. Een tegenstander die voor de pot ligt en met kunst en vliegwerk het doel schoon houdt, daar is al niet meer leuk tegen te spelen.
De finale was tegen de thuisploeg en wel hun MD2. De MD1 van VSV speelt al wel in het 11 tegen 11, zo konden we later zien. Sporting was zwaar favoriet en begon sterk, maar de lijn van de laatste wedstrijd zette zich door. Er werd hard gewerkt en telkens geprobeerd te combineren, maar er zat regelmatig een voet, been en soms een hand tussen. Ook hier was het 7 tegen 7 in het nadeel voor onze balvaardige speelsters. Sporting werd telkens wat slordiger en miste een beetje geluk bij de afronding. Maar daardoor stond het na de reguliere 20 minuten wel nog 0-0. Keeper Kristien één bal gehad; aan haar dan maar de heldenrol bij de penalties.
Daar ging het om wie de drie penalties het beste nam. En onze meiden begonnen goed, VSV miste de eerste twee (goeie acties van Kristien) en Sporting scoorden de eerste. En toen ging het mis. Sporting miste tweemaal en VSV scoorde. Daarna om en om. En dat ging in de derde reeks niet goed. Net als bij Oranje op de grote toernooien: veel beter zijn dan je tegenstander maar in de loterij van de pingels ten onder gaan. De teleurstelling was groot. Zo veel kansen, in vier wedstrijden slechts 1 bal voor de keeper, geen tegengoals, zo veel beter en het dan niet halen. Maar toen de tweede prijs was opgehaald en een drankje/broodje naar binnen was gewerkt was de kleur wel weer op de wangen terug. Met een aantal herkansingen voor de boeg (waarvan ééntje al als elftal) komt het vast nog goed. De meisjes E werden overigens netjes vijfde en sloten het toernooi met een overwinning af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten