Geslaagd kamp tussen de buien door

Er is het afgelopen weekend veel regen gevallen, maar bijna alleen op momenten dat we er op het kamp geen last van hadden. En dat droeg bij aan het succes, zeker omdat we ook nog Jong Oranje met zijn 200-en Europees kampioen zagen worden. Natuulijk zaten we stuk bij thuiskomst, maar het was een geslaagd weekend.

Zonder de dames Dore en Emma, reden we door een forse onweersbui en in flinke files naar Austerlitz. In het vertrouwde kamphuis hadden de heren van de F4 een eigen kamer. Wel zo rustig. De schrijver was dit kamp op stage: volgend jaar mag hij het kamp namelijk samen met Winfried gaan organiseren. Dat leverde een voordeel op: slapen in een zaal met zijn vieren. Wel was het hard werken: als je om 3 uur 's nachts gaat slapen en om 7 uur op bent heb je 20-urige werkdagen. Maar het was met veel plezier. Eric vulde het leiderstekort op en heeft dat met veel plezier gedaan.

Het kamp kent al 20 jaar dezelfde opbouw en programma. Daar moet je niet te veel aan sleutelen. Dus begonnen we met het dierengeluidenspel. Nog in de eigen teams. Eric mocht voor slang spelen en de F4 deed het prima: ze kwamen als tweede team binnen. Daarna naar bed en niet gelijk slapen natuurlijk. Maar ook hier was de F4 voorbeeldig: als een van de eersten konden Bas en Eric tevreden melden: 'alles slaapt'. We wilden maar even niet weten wat wer buiten aan neerslag viel; dat was niet gering.

De zaterdag begonnen we met een voetbaltoernooi. De teams werden onderverdeeld in landenteams. Dit keer de acht landen van het EK onder 21 natuurlijk. Bas werd leider van België (met Guyla van de F4 erin) en Eric verrichte ondersteunende diensten. Werd er eerst nog wat meewarig over de Belgen gesproken: ze wonnen mooi het toernooi. Na penalties in de finale tegen Italië, waar Wouter in speelde. Na het voetbaltoernooi en de lunch gingen we zwemmen. De verslaggever heeft er weinig van meegekregen, maar het was een succes. Egon was ziek naar huis gegaan helaas, maar volgend jaar is er weer een kamp. Er stond nog een vol programma op stapel. Eerst de BBQ die we niet buiten konden houden, maar ook binnen ging het prima. In een uur hadden 200 mensen gegeten: ongelofelijk hoe efficiënt dit is georganiseerd door Nel en de keukenbrigade. Na het eten was er de bingo. Wouter wilde niet meedoen, maar had er geen spijt van dat hij was gezwicht voor de verlokkingen van de prijzentafel. Hij won een prijs. Daar bleef het helaas bij voor onze helden. Maar nog was het niet klaar. We hadden ouders-met-spullen mee die zorgden voor een groot beeldscherm met live voetbal. Het is vast door de support van onze spelers gekomen dat het een prachtige 4-1 werd. Even werd er gefeest, maar daarna was het bedtijd. Iedereen sliep in notime natuurlijk; Guus en Joran waren al eerder voorgegaan.

De zondag werd er uitgeslapen en na het ontbijt was er de zeskamp. Weer met de landenteams. De Belgen gingen gewoon door met hun zegetocht en Abe haalde met Tsjechië een mooie tweede plaats. En het bleef maar droog. Na de zeskamp was het luchpakketje opeten en naar huis. Iedereen heeft een leuk kamp gehad maar het is ook weer fijn om thuis te zijn. Volgend jaar zijn we E-tjes en gaan we andere dingen doen. Zonder Guus en Guyla die van Sporting afgaan maar hopelijk is de rest er dan (ook) weer bij.

Mooi einde seizoen F4 bij Nederhorst

Het allermooiste van toernooien zijn de bekers. Vaak is het halen van een beker al een prijs op zich en puur logisch gezien is dat natuurlijk ook waar. Of het nu door de 1e, 2e of wat-dan-ook-ste plaats gehaald wordt is van minder belang. In dat opzicht heeft de F4 in de toernooien die zij speelden optimaal rendement gehaald. Na het thuistoernooi haalde dit team wederom een tweede plek. Een mooi resultaat, maar vooral het vertoonde spel en het prima georganiseerde toernooi maakte het een geslaagd einde van het voetbaldeel van het seizoen.

Versterkt met Kyan en Freek uit de F2, die Sem en Guyla vervingen, reisden we vol goede moed af naar Nederhorst den Berg. Tegen de F2 van de organiserende ploeg hadden we thuis al gespeeld, maar we begonnen tegen hun F1. Een sterke tegenstander die we 14 minuten lang goed partij boden. Kansen over en weer, maar het ontbrak ons aan een beetje geluk, scherpte en samenspel voorin. De tegenstander schoot veelvuldig op doel, niet wetende dat daar Emma stond. En die laat zich echt niet verschalken door die schoten of kijkt ze naast. En in de laatste minuut (er werd slechts 15 minuten gespeeld) kwam de tegenstander goed door en combineerden ze naar de 1-0. Nog geen dertig seconden later was het door een verslapping 0-2. Het lukte de sterspeler van de tegenstander dan eindelijk om Emma met een onhoudbaar schot te passeren. De coaches waren zeer tevreden met het spel en de inzet. Verliezen kan dan gewoon gebeuren, maar hadden wel het gevoel dat dit de finale was geweest.

De tweede wedstrijd ging Abe op doel en hadden we met Kyan, Wouter en Freek alles op de aanval gezet. Emma en Dore waren de verbindingslinie en het trio Guus, Joran en Egon hield het gebied voor Abe schoon. Binnen geen tijd stonden we met 3-0 voor tegen Nederhorst F2, dat ons eerder dus al met 2-0 had verslagen. Twee maal Freek en éénmaal Kyan, waren de doelpuntenmakers. De aardige coach was stomverbaasd over ons niveau. We hadden natuurlijk twee goede spelers, maar iedereen speelde prima. Dore overwon haar hoest en speelde het laatste deel solide achterin. Iets om volgend seizoen verder te proberen. Emma veroverde regelmatig ballen en passte deze vervolgens goed door naar het trio voorin. Guus was lekker fel en maakte van zijn afscheidstoernooi een prima voorstelling. Egon had het warm, leek geen meter te veel te lopen en is desondanks niet gepasseerd. Joran ruimde lekker op en ging af en toe lekker mee naar voren. Kyan beliep het het hele veld en het duo Freek/Wouter -dat volgende jaar samen gaat spelen in de huidige F1- begon goed samen te spelen.



Die lijn werd doorgetrokken in de wedstrijd erna. We probeerden Egon en Joran, die dit seizoen als enigen nog niet gescoord hadden, in de spits te laten spelen, maar daar deinsden de mannen serieus van terug. 'Het is onze taak doelpunten tegen te gaan, niet om ze te maken'. Tsja, dan heb je als coach geen verdere inbreng meer en dus op dezelfde voet verder. Tegen Hoevelaken F3 werd de tegenstander geen kans gegegeven. Fel jagend op de bal, elkaar goed zoekend en steeds minder zelf proberen de boel op te lossen. Guus mocht in zijn laatste wedstrijd naar eigen verzoek op doel en had weinig te doen. Maar de enkele bal die hij kreeg werd goed verwerkt. Na de snelle 1-0 door Freek, beleefden we een van de hoogtepunten van het seizoen. Kyan werd goed aangespeeld vanuit de verdediging, speelde zichzelf vrij, passte op Freek die vervolgens de vrijstaande Abe vond. Die tikte meteen weer terug naar de goed doorgelopen Freek die de bal keurig afrondde. Smullen voor de meereisde supportersschare (Mariëlle, Eric, Wim, Menno, Annemiek en Jacques). En twee trotse leiders die nog verder glommen toen de uitblinkende Emma de bal van haar tegenstaander afpakte en met een bekeken puntertje in de korte hoek plaatste: 3-0. We hadden nog wel kansen op meer, maar deze wedstrijd werd ook ingekort tot 12 minuten dus was 3-0 al heel mooi. Het was niet voldoende voor de winst, want de F1 van Nederhorst won ook de twee andere partijen:



Daarna konden de schoenen uit en de prijzen worden opgehaald.

Wouter mocht als vertrekkend toscorer de trofee voor de tweede plaats in ontvangst nemen en het hele team mocht langs de ereloge om een vaantje op te halen. Een goed einde van een geslaagd toernooi. De F6 en F8 wonnen beiden hun poule dus de Sporting F-jes hebben zich goed vertoond in Nederhorst.


De wonderformatie van Nederhorst